ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
ΕΞΟΝΤΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
Από τις 2 Μαρτίου δεκάδες αναρχικοί και κομμουνιστές πολιτικοί κρατούμενοι
πραγματοποιούν απεργία πείνας ενάντια στο σύγχρονο καθεστώς εξαίρεσης και τη
μονιμοποίηση του κράτους έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια.
Αρκετοί απ’ αυτούς βρίσκονται ήδη στα νοσοκομεία με εξαιρετικά επιβαρυμένη την
κατάσταση της υγείας τους. Σωρευτικά, τα αιτήματα των απεργών πείνας είναι:
1) Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’, που επιδιώκουν την πλήρη απομόνωση των απείθαρχων
και πολιτικών κρατούμενων και την ουσιαστική εξόντωσή τους
2) Κατάργηση των νόμων 187 (περί “εγκληματικής οργάνωσης”) και 187Α (περί
“τρομοκρατικής οργάνωσης”), που δημιουργούν ένα ιδιότυπο καθεστώς εξαίρεσης,
επιβάλλοντας ειδική δικαστική διαχείριση με σκοπό τη μεγιστοποίηση των ποινών των
πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος. Οι ίδιοι νόμοι χρησιμοποιούνται για την καταστολή
κοινωνικών αγώνων που ξεφεύγουν από το πλαίσιο της αστικής νομιμότητας (όπως π.χ. στις
Σκουριές)
3) Κατάργηση του “Κουκουλονόμου”, ο οποίος ποινικοποιεί ακόμα και τα στοιχειώδη μέτρα
αυτοπροστασίας των διαδηλωτών
4) Απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού, που με ποσοστό αναπηρίας άνω του 90%, η εξουσία επί
13 χρόνια τώρα εξοντώνει μεθοδικά και εκδικητικά, μη επιτρέποντας ιατρική παρακολούθηση
και νοσηλεία ανάλογη των βλαβών της υγείας του
5) Οριοθέτηση ζητημάτων για την επεξεργασία και χρήση του γενετικού υλικού (DNA), ως
αποδεικτικού μέσου, το οποίο μέσα στις δικαστικές αίθουσες έχει χρησιμοποιηθεί σε
αστυνομικές μεθοδεύσεις κι έχει οδηγήσει αγωνιστές στη φυλακή
6) Παύση της εκδικητικής ποινικοποίησης φιλικών και συγγενικών προσώπων και άμεση
απελευθέρωση της μητέρας των Χ. και Γ. Τσάκαλου και της συζύγου του δεύτερου
Οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι αιχμάλωτοι του πολέμου ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο
και οι αγώνες τους εντός των τειχών είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τους αγώνες που
αναπτύσσονται σε όλο το κοινωνικό πεδίο. Η απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων δεν
είναι ξεκομμένος από τους υπόλοιπους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, ούτε αναπτύσσεται
σε κενό πολιτικό έδαφος. Ακόμα περισσότερο στη σημερινή πρωτόγνωρη συνθήκη της
αριστερής διαχείρισης της κοινωνικής λεηλασίας και ερημοποίησης, αυτός ο αγώνας έχει ένα
ειδικό πολιτικό βάρος. Το βάρος της ρήξης και με τις τελευταίες αυταπάτες που δημιούργησε
η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες εκλογές.
Από τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη στο eurogroup έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρη η μνημονιακή
στροφή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Οι συνεχείς δηλώσεις υποταγής στελεχών του
ΣΥΡΙΖΑ στις Βρυξέλλες, πριν και μετά τις εκλογές, βρήκε την πλήρη εφαρμογή της με την
ευθυγράμμιση της συγκυβέρνησης στις βασικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές της τρόικας (ΕΕ-
ΔΝΤ-ΕΚΤ), με την σχεδιαζόμενη υπογραφή ενός νέου μνημονίου, το οποίο μέσα στα πλαίσια
της “δημιουργικής ασάφειας” βαφτίζεται από τον Βαρουφάκη “Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο με
την Ευρώπη”. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο είναι κάτι παραπάνω από σαφής ο ρόλος που έχει να
επιτελέσει η νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: την εξυπηρέτηση του εγχώριου και διεθνούς
κεφαλαίου, την παραπέρα υποτίμηση της εργασιακής δύναμης, το τσάκισμα των κοινωνικών
και ταξικών αγώνων, την καταστολή κάθε έκφανσης αντίστασης και ανταρσίας απέναντι στη
σύγχρονη βαρβαρότητα.
Ήταν, λοιπόν, νομοτέλεια αργά ή γρήγορα η συγκυβέρνηση να βρεθεί αντιμέτωπη με τον
κόσμο του αγώνα και μάλιστα σε ένα πεδίο που θεωρητικά είναι “προνομιακό” για την
παράδοση της ρεφορμιστικής αριστεράς: το πεδίο των “δικαιωμάτων”. Ξεκινώντας από τη
θεαματική κωλοτούμπα στο ζήτημα της κατάργησης των στρατοπέδων συγκέντρωσης
(υποτίθεται μέσα σε λίγες μέρες κατά δήλωση του Γ. Πανούση) και καταλήγοντας στον τρόπο
αντιμετώπισης της απεργίας πείνας και των αγώνων που την πλαισίωσαν είναι φανερό πως η
κατασταλτική πολιτική δεν είναι ζήτημα “καλών και αγαθών προθέσεων”. Μετά την
αποπολιτικοποίηση και διαστρέβλωση των αιτημάτων των απεργών πείνας κι ενώ η
κυβέρνηση διεξάγει έναν πόλεμο φθοράς εναντίον τους, επιδιώκοντας να φτάσουν στα φυσικά τους όρια, κατέθεσε ένα σχέδιο νόμου, το οποίο υπολείπεται από τις διαβεβαιώσεις που είχε δώσει στους απεργούς πείνας. Ακόμα και η πιο (κατ’ όνομα) προοδευτική κυβέρνηση είναι
έτοιμη να δείξει τα δόντια της σε όσους δε σκύβουν το κεφάλι. Το μόνο σίγουρο, όμως, είναι
πως κανένα καρότο και κανένα μαστίγιο δε θα σταματήσει τους αγώνες που αναπτύσσονται…
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ
ΠΑΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Η ΕΛΠΙΔΑ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ- ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΠΟΡΕΙΑ ΤΡΙΤΗ 7 ΑΠΡΙΛΗ 6 μ.μ. ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
Κατάληψη Πρυτανείας
